8) Kaygılar Bitti Ana

Aydın ALP tarafından yazıldı. Pazartesi, 16 Eylül 2013 12:41

küskün
gözleri açık
ve öyle acılı
anacık da eklendi şehitlerime...

ben kimin oğluyum
sen kimin anasısın le
tepa baravalı kadın...

GEVRĒ ALP

kaygılar bitti ana
ne newroz
ne de bir mayıs öncesi gecelerde
evimizin yoklandığını artık duymayacaksın
gece yarıları homurdanan her araba sesine
korkuyla çıkmayacaksın  balkona...

kaygılar bitti ana
etrafıma yakılan alevlerle kavrulmayacak yüreğin
ne öğretmenliğimin gelişini gözleyeceksin
ne de duvağıyla getireceğim bir alp gelinini
televizyonda gösterilen sıralı dağ parçalarına da
artık ağıtlar yakmayacaksın...

--------------:--------------:--------------------

kaygılar bitti ana
diyarbekir toprağı incitmez bağrında yatanı
bak ayak ucunda baran adında küçücük bir çocuk var
ve sizlere gölgesini esirgemeyen bir dut ağacı
üzerlerine titrediğin  çiçekleri avutamadım
yüzlerini güldüremedim ana
çiçekler ellerinle açıyormuş meğer
yokluğunun ilk gecesi son kez koktular
her yıl balkonumuzda yavrulayan yusufçuklar da
gelmezler mi bu yıl acep
ölümlerin ortasında kaldım ana
gittikçe azalıyorum...

(artık nerede bir yusufçuk havalansa
kendimi tutamıyorum
anacık ayakta öldü...)

seni toprağa vereli bir de yağmurlar yağıyor
o ruhumu çok daraltan yağmurlar yağıyor
yağmurlar aralıksız yağıyor, hiç durmuyor ana...

alınlara vuran bu projektör soluğum
şarkılarımız çınlamadan kesilsin istemiyorum
sevdalı olmanın diyeti, ama çok büyük
ölüme yakın yaşıyorum ana...

--------------:--------------:--------------------

(az mı darbe yemiştim sanki
iyi kötü birbirimizi tanıdığımız dünya
kaç anam vardı ki...)

benzi yenilgimizin renginde olan ana
özlemlerle yüklü kalbin yetmedi
çok istedim kan olamadım
ellerin yok,artık beni yatıştırmaya...